برگنج نشستگان در رنج

رفتارهای انسان تابع شادی و غمند.تابع لذت و رنجند.شادی و لذت بدون عفلانیت ْبدون آموزش قابل فهم نیستند.بدون این دوْ غم و رنج به بار می آیند.کسی که آموزش ندیده نمی تواند لذت ببرد و شاد باشد.

به قول جان استوارت میل:دولت موظف است به آموزش و فراهم سازی سطح دسترسی آسان همه شهروندان به شادی و لذت .همچنین دولت موظف است دربرابر عوامل ترویج رنج و غم درجامعه بایستد و مقابله کند.

مولا علی(ع) هم عبارتی بدین مضمون دارد.که وظیفه حاکم تامین آسایش و ارامش است.برهمگان مبرهن است که آرامش و آسایش باغم و رنج همراه نیستند.درواقع آرامش و آسایش نام های دیگرلذت و شادی هستند.پس برحاکمان هم فرض عقلی وهم فرض نقلی (شرعی)است که به شادی و لذت برای جامعه قامت افرازند وحواسشان باشد که همه اینها ریشه در پراکسیس یا کاردارند.بدون کار شادی و لذت ممکن نخواهد بود .درواقع یک عامل مهم برای رصد کردن وضعیت شادی و لذت ویا آرامش و آسایش در یک جامعه بررسی وضعیت نرخ بیکاری درآن جامعه است.که متاسفانه دراستان ما به واسطه مدیریت های ضعیف ْ افزایش آماربیکاری موجب حیرت و وحشت است.استانی که با داشتن منابع خدادادیش می بایست دررفاه و آسایش به سرببرد به واسطه آسیب های وارده از مدیریت های ضعیف مردمانش درمرارت و سختی گرفتار شده است.

بر گنج نشستگان چرا چنین در رنجند؟آقایان لطفا آدرس غلط ندهیدوضعف خود را به دیگری و به خارج ازاستان حواله ندهید.

دکتر حشمت اله جعفری